NIEUW ZEELAND was een enorme ervaring . Het kwam een beetje traag op gang maar het is een zeer positieve belevenis geweest. Na het aanschaffen van mijnen MAZDA MS 6 voelde ik mij weer vogelvrij EN…. ik heb er dankbaar gebruik van gemaakt. Ik kon komen waar ik wou, zolang ik wou, met wie ik wou. Financieel was het ook een geen slechte zet. Niet dat ik winst gemaakt heb, maar laat mij zeggen dat het zo goed als een nuloperatie was. Aan de laatste dagen heb ik nog altijd ferme herinnering. Gekke, beestige compagnie. We beleefden fijne dagen en ik zal er nog dikwijls aan terug denken. Alle dagen zwemmen, neig lang uit ons bed geweest en neig gezeverd.
MAAR………….. de reis gaat verder, dus ik trek richting PAASEILANDEN Waarom Paaseiland ? Ontdekt door een Nederlander op eerste Paasdag. Vandaar de naam. Toeval wil, dat ik hier ook ben op Paasdag. Ik weet nu ook het mysterie van de klokken van ROME. Als de klokken bij ons vertrekken op Witte Donderdag dan vliegen ze naar hier om kleine klokjes te kweken. Het jaar nadien zijn die groot en dan vliegen ze naar ROME om hun eitjes op te halen ………….. en de cirkel is rond. Ik echtig gezien, een kudde kleine klokjes !
Het is allemaal een beetje moeilijk aan het worden met het uurverschil, 12 uur daarna 10 uur daarna 6 uur. Mijn harde schijf moet haar steeds aanpassen zodat het een beetje leefbaar blijft voor het thuisfront, want onze va moet regelmatig ’s nachts uit bed.
Hetzelfde geldt voor de financiën. Welke munt, wat zijn de wisselkoersen, welke waarde tegenover US Dollar en tegenover de €URO. Het is steeds aanpassen, efkes nadenken en het Noorden zoeken.
De gigantische beelden van het eiland zijn imponerend. De rotssculpturen zijn het niet minder. Het geeft allemaal een geheimzinnig gevoel. Sommige mensen staan er wat verslagen bij of is het eerder een beetje onzeker, een beetje bangelijk. Raar maar waar, de bezoekers spreken zelfs stiller. Iedereen zit met dezelfde vragen. Vanwaar komt dit? Wat is de betekenis? Het waarom? Sinds wanneer ? Door wie EN HOE hebben de bouwers dit gemaakt. De gidsen hebben elk hun eigen uitleg die lang niet altijd dezelfde is. De sfeer is moeilijk te begrijpen. MAAR……….mooi…….. mooi………. echt genieten. Vier dagen was ik hier.
Ik moet verder. Reizen is ook soms stress. De reis gaat naar bekend gebied.
TAHITI Frans Polynesië. Het paradijs in de Stille Oceaan. Hier was ik al enkele jaren geleden. Zoals de vorige bestemming ook volledig van vulkanische oorsprong. Het heeft wat geduurd eer mijn vlucht in orde was, ik heb evenwel er geen spijt van om hier terug te zijn. Maar duur mannekes, dat is niet te schatten. En dat is hier ne permanente prijskamp onder die rijke venten, om ‘t langst, grootst, hoogst, schoonst, blondst, misschien wel ’t heetst ook. Ne speciale wereld. Ge voelt u ne keer nen betere mens tussen allemaal die andere rijke ………. ….. Ik heb er geen probleem mee dat er rijke mensen zijn maar, ik twijfel of dat die wel altijd eerlijk hun belastingen hebben aangeboden. Voor een nachtje tent vragen ze hier 45 €. Ik was daar rap van den hof, en heb in het wild geslapen.
Ik heb “het” hier echt meegemaakt. Nen ongelooflijke duik gedaan. Letterlijk en figuurlijk. Het was in de Hospitality Diving Club . Een belevenis, niet te vertellen, ik ben nog altijd onder de indruk. We zwommen tussen de schijnbaar slaperige maar venijnig valse en toch gevaarlijke barracuda’s. Ik zag prachtige en reuzengrote groenbruine waterschildpadden. Met trage bewegingen peddelden ze met hun plompe poten boven en onder ons door. Ik neep mijne ring ferm toe, als er een waarlijk echte, haai van een 2 m kwam aangedreven. Toen was er opeens wel enige paniek in de groep, iedereen keek naar iedereen en dat beest keek naar niemand. Het bezag ons efkes voor het vuil van de straat trok, zijn schouders op, schudde met zijn hoofd heen en weer en zette onverstoord zijn weg verder. Wij, een Spanjaard, twee Deense, een Arabier, twee Israëli’s en ik, keken ernaar en zagen dat het goed was. Ik zag meermaals het OK teken. Je weet wel, de top van de wijsvinger tegen de top van de duim.
En……………….. goe nieuws, da was ik vergeten te zeggen MAIZE, den DUITSER is terug. We moeten verder en het is een serieus stuksken verder. We trekken naar …
SANTIAGO DE CHILI Eigenlijk stond CHILI niet op mijn programma maar ik moet in Zuid Amerika geraken, en zo vlug mogelijk. Ik wil een maand Spaans leren. Hier heb ik geen contacten en trouwens dat is hier veel te duur. Ik ga zo snel mogelijk naar BOLIVIË waar ik contacten heb in een project van verlaten kinderen ik zal daar verblijven en ondertussen 4 u per dag Spaans leren. Mijn vertrek werd toch wel efkes gedwarsboomd door een kanjer van een jetlag. Ik heb hier 2 dagen aan een stuk geslapen. Blijkbaar is dat normaal voor niet geoefenden, als je van 6 u voor GMT naar 7 u na GMT vliegt. ’t Schijnt dat je ze dan ziet vliegen. Ik zag ze zelfs niet meer. Als ik weer genezen was van de luie tyfus dook er een ander fenomeen op. De wraak van de Inca’s was groot. Nee, geen grote hopen maar gespetter en platte pletsen.
De reis gaat naar ARGENTINIË MENDOZA, gelegen aan de voet van de Andes. Enerzijds een skioord, anderzijds centrum van Argentijnse wijnstreek. SALTA met zijn prachtige kathedraal EN met de trein naar de wolken. Treinrit van 1200 m tot 4200 m naar SAN ANTONIO DE LAS COBRES, helaas momenteel tijdelijk buiten gebruik, UYUNI BOLIVIË gelegen op 3700 m. Prachtig landschap met betoverende zonsopgangen. Praktisch volledige indiaanse bevolking. Ik trek naar LA PAZ HOOFDSTAD van BOLIVIA. Een treinreis van 16 uren een ware belevenis als je weet dat LA PAZ de hoogst gelegen hoofdstad van de wereld is. En……… hoog is hoog want de stad ligt in een prachtige canyon. Alles plakt bij manier van spreken tegen de bergwanden en er is een hoogteverschil van 3000 tot 4100 m, en……… dat heb ik aan de lijve ondervonden. Hoogteziekte is iets zeer raars. Hoofdpijn, draaierigheid, braken enz waren ons deel, want ik was niet alleen. Iedereen zat er zowat met een verkrampt groen gezicht bij. Twee dagen rust en….. klaar is GERT. Als je zo in die kom zit, met rondom u honderd toppen van 5000 m allemaal besneeuwd dan pas voel je je nietig en klein. En toch een klein beetje fier omdat dit niet voor iedereen is weggelegd.
Ik trek verder want het moet vooruitgaan. Ik wil dingen zien, beleven, ervaren en ontdekken, dus trek ik naar ORURO vertrekplaats van menige uitstap. De stad ligt ook vrij dicht 200 km tegen de plaats waar ik zou werken en Spaans leren, dus de trein op en 240 km sporen. Mannekes, ik heb nog nooit zoveel kou gehad als tijdens dat traject. Je kan niet aan je slaapzak of andere spullen want je bagage gaat apart in een wagon. Op een bepaald moment was het zo erg dat mijn ogen vast zaten in mijn oogkassen en je ziet dan alleen nog ijskristallen… Raar gevoel, zeer raar gevoel !
Ik heb ondertussen contact met ELS VERSTREPEN de grote liefde van den BIETEN. Zij zit in PERU meer bepaald in CUZCO. Zij doet mij een voorstel !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Heilabah, een eerbaar voorstel om:
- in CUZCO ‘s morgens Spaans te leren in de INCA LANGUAGE SCHOOL 4 uur per dag 2 u grammatica en 2 u praten kostprijs 100 US dollar per week
- in een door haar gezocht gastgezin te verblijven.
Ik ben weer het financiële noorden kwijt. Ik zit hier met nen hoop verschillend geld in mijn zakken, als daar zijn Euro, US Dollar, Peso uit Chili en om het gemakkelijk te maken Peso uit Argentinië, Ecuadoriaanse dollar, Boliviaanse Bolivania, Soles uit Peru en nog nen deel Nieuw Zeelands geld van de verkoop van mijn automobiel MAZDA. Als je daar dan de uurverschillen meerekent van de verschillende landen dan gaat de zon op in het Zuiden.
Ik beslis om het project in ORURO te laten vallen. Ik stuur de mensen een mailtje met een bedanking, meld dat mijn reisplannen gewijzigd zijn en trek richting ELS, richting CUZCO.
Hoe vlot ik SPAANS spreek zal ik u de volgende keer vertellen. Nog een kleine maand en mijn va komt. Hij zal hier geen kreeft moeten eten, ’t zal heel wat minder zijn.
Laat eens van jullie iets horen.
Den Diezen.
APRIL 2008
maandag 7 april 2008
zondag 6 april 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
